උතුරු මුහුද සහ ඉංග්‍රීසි නාලිකාව හරහා බ්‍රිතාන්‍යයේ අවහිරය පළමු ලෝක සංග්‍රාමයේදී ජර්මනියට යුද සැපයුම්, ආහාර සහ ඉන්ධන ගලා ඒම කපා හැරියේය. ජර්මනිය මිත්‍ර පාක්ෂිකයින්ට සපයන මධ්‍යස්ථ නැව් විනාශ කිරීමට සබ්මැරීන යොදා ගනිමින් ප්‍රතිප්‍රහාර එල්ල කළේය. බලවත් U-බෝට්ටු (unseeboots) අත්ලාන්තික් සාගරයේ ටෝර්පිඩෝවලින් සන්නද්ධ විය. බ්‍රිතාන්‍යය ජර්මානු වරායන් සැපයුම් සඳහා ඵලදායී ලෙස අවහිර කළ බැවින් ජර්මනියේ එකම වාසිය ඔවුන් විය. බ්‍රිතාන්‍ය අවහිරය ජර්මනිය පරාජය කිරීමට පෙර බ්‍රිතාන්‍යය කුසගින්නෙන් පෙළීම ඉලක්කය විය.
7 මැයි 1915 වන දින U-20 ජර්මානු සබ්මැරීනය ටෝර්පිඩෝ කර ඇත ලුසිටානියා, Cunard මගී ප්‍රවාහන නෞකාවක්, අයර්ලන්ත වෙරළට ඔබ්බෙන්. ඇමරිකානුවන් 1,200 ක් ඇතුළුව පිරිමින්, කාන්තාවන් සහ ළමුන් 128 කට ආසන්න සංඛ්‍යාවකට ජීවිත අහිමි විය. මිත්‍ර පාක්ෂිකයින් සහ ඇමරිකානුවන් ගිල්වීම සැලකුවේ විචක්ෂණශීලී යුද්ධයක් ලෙසය. ජර්මානුවන් ප්‍රකාශ කළේ ලුසිටානියා යුද ද්‍රව්‍ය රැගෙන යන බවත් එබැවින් එය නීත්‍යානුකූල ඉලක්කයක් බවත්ය.
සිද්ධිය සම්බන්ධයෙන් එක්සත් ජනපදය යුද්ධයට යා හැකි බවට ඇති හැකියාව හමුවේ ජර්මනිය පසුබසින අතර මගී යාත්‍රා ඉතිරි කරන ලෙස එහි U-බෝට්ටු බලඇණියට නියෝග කළේය. කෙසේ වෙතත්, නියෝගය තාවකාලික විය.
ජර්මනිය යුද්ධයෙන් සාගින්නෙන් පෙළීමට තර්ජනය කරමින් සිටි බ්‍රිතාන්‍ය අවහිර කිරීම් වල සිදුරු කිරීමට ජර්මනිය නව සහ විශාල U-බෝට්ටු ඉදි කළේය. 1914 දී ජර්මනිය සතුව තිබුණේ U-බෝට්ටු 20 ක් පමණි. 1917 වන විට එහි 140 ක් තිබූ අතර U-බෝට්ටු ලෝකයේ වෙළඳ නැව්වලින් සියයට 30 ක් පමණ විනාශ කර ඇත.
1917 උදාවන විට, ජර්මානු ඉහළ අණදෙන නිලධාරියා විසින් සීමා රහිත සබ්මැරීන යුධ ප්‍රතිපත්තියට ආපසු යාමට බල කෙරුනි, මසකට ටොන් 600,000කට වඩා නැව්ගත කිරීම ඉලක්ක කරගත් ප්‍රතිපත්තියේ විරුද්ධවාදීන් සේවයෙන් පහ කිරීම ඉංජිනේරු. ජර්මනිය දැනටමත් ආහාර හිඟයකට මුහුණ දෙමින් සිටි අතර සන්නද්ධ හමුදාවන්හි හෝ යුද කර්මාන්තවල ජනප්‍රිය නොවන අනිවාර්ය සේවාවක් පනවා තිබුණි. ඔවුන් බලාපොරොත්තු වූයේ තීරනාත්මක ජර්මානු සැපයුම් වරායන් බ්‍රිතාන්‍ය ගෙල සිරකිරීමේ අවහිරය බිඳ දමා වසරක් ඇතුළත බ්‍රිතාන්‍යය යුද්ධයෙන් ඉවතට ඇද දැමීමයි.
U-බෝට්ටු සිවිල් මගී ප්‍රවාහකයන් ඇතුළු අත්ලාන්තික් සාගරයේ සියලුම නැව්වලට එරෙහිව අසීමිත ප්‍රහාර නැවත ආරම්භ කළේය. එක්සත් ජනපදය මැදිහත් වීමකින් ප්‍රතිචාර දැක්විය හැකි යැයි කනස්සල්ලට පත් වුවද, ජර්මානු හමුදා නායකයින් ගණනය කළේ එක්සත් ජනපදයට බලමුලු ගැන්වීමට සහ යුරෝපයට ගොඩ බැසීමට හමුදා සන්නද්ධ කිරීමට පෙර ඔවුන්ට සහචරයින් පරාජය කළ හැකි බවයි.
1917 පෙබරවාරියේදී අසීමිත සබ්මැරීන් යුද්ධය නැවත ආරම්භ වූ විට ජනාධිපති විල්සන් නිල වශයෙන් රාජ්‍ය තාන්ත්‍රික සබඳතා බිඳ දැමුවද, මහජන සහයෝගය කෙතරම් දුරට ගමන් කර ඇත්ද යන්න ඔහුට තවමත් විශ්වාස නැත. මිලිටරි ප්‍රතිචාරයක් අවශ්‍ය වන පරිදි ජර්මනිය තවමත් “සැබෑ ප්‍රකාශිත ක්‍රියාවක්” සිදු කර නොමැති බවට තර්ක කරමින් ඔහු එම අවස්ථාවේ කොන්ග්‍රසයෙන් යුද ප්‍රකාශයක් ඉල්ලා සිටීම ප්‍රතික්ෂේප කළේය.
