နိုင်ငံတော်ကို ချည်နှောင်ခြင်း။

"လာပါ မင်းရဲ့ ချည်ထည်လေး လုပ်ပါ!"

ပြတိုက်နှင့် အောက်မေ့ရာ ပြက္ခဒိန်တွင် ပုံမှန်ဖြစ်ရပ်တစ်ခုဖြစ်သည့် မစ္စစ် Wilson's Knitting Circle ၏ ဖော်ပြချက်သည် နှစ်ပေါင်းများစွာကြာအောင် လုပ်ဆောင်ရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ Knitting Circle တွင် ပါဝင်သူများသည် ဧည့်သည်ဟောပြောသူများနှင့် လစဉ်အကြောင်းအရာကို လေ့လာပြီး ဆွေးနွေးနေစဉ် ကိုယ်ပိုင်အထည်အလိပ်ပရောဂျက်များကို လုပ်ဆောင်ကြသည်။ ငါတို့ပြောတာမဟုတ်ဘူး၊ တကယ်တော့ ဒါဟာ ပထမကမ္ဘာစစ်က ဝါဒဖြန့်လှုံ့ဆော်မှုကနေ ထွက်လာတာ။

အမေရိကန်အမျိုးသမီးများသည် WWI မဝင်ရောက်မီတွင် နိုင်ငံရပ်ခြားရှိ ကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့များအတွက် ခြေအိတ်များနှင့် အင်္ကျီများကို ချုပ်လုပ်ခဲ့ကြသော်လည်း ထိုအမျိုးသမီးများ၏ ခင်ပွန်းများ၊ ညီအစ်ကိုများနှင့် သားသမီးများသည် ၁၉၁၇ ခုနှစ်တွင် စတင်စစ်မှုထမ်းလာသောအခါတွင် ချည်ထိုးပုံသည် သိသိသာသာ ပြောင်းလဲသွားခဲ့သည်။

ကယ်ဆယ်ရေးအဖွဲ့များ အထူးသဖြင့် ကြက်ခြေနီအဖွဲ့များသည် ဥရောပတိုက်ရှိ အမေရိကန်စစ်သားများအတွက် စံချိန်စံညွှန်းသတ်မှတ်ရန်နှင့် တိုးမြှင့်ထုတ်လုပ်ရန် နိုင်ငံတစ်ဝှမ်း ချည်ထိုးလှုပ်ရှားမှုများကို ထူထောင်ခဲ့သည်။ အမျိုးသမီးများ ကြက်ခြေနီဗျူရိုသည် ပုံစံများအတွက် အရောင်၊ အလွှာ၊ ပစ္စည်းနှင့် အပ်အရွယ်အစားတို့ကို ဖော်ပြထားသည့် “ချည်ထိုးနည်းများ” ကဲ့သို့သော သတင်းအချက်အလက် လက်ကမ်းစာစောင်များကို ထုတ်ဝေခဲ့သည်။ ဒေသန္တရအခန်းများတွင် ချည်ထည်-ပုံမှန်အားဖြင့် သိုးမွှေး သို့မဟုတ် ဝါဂွမ်းဖြင့် ချည်ထိုးသူများကို အရောင်သုံးရောင်- တပ်မတော်အတွက် အစိမ်းနှင့် ကာကီအညို၊ နှင့် ရေတပ်အတွက် နက်ပြာရောင်တို့ကို ပေးထားသည်။ အဝတ်အစား အရွယ်အစားကို ထိန်းညှိရန်အတွက် ကြက်ခြေနီအသင်းသည် ချည်ထိုးအပ် အရွယ်အစားသုံးမျိုးကိုလည်း ပြုလုပ်၍ ဖြန့်ဝေခဲ့သည်။ ပုံစံများနှင့် ပစ္စည်းများကို စံချိန်စံညွှန်းသတ်မှတ်ခြင်းအားဖြင့် အမေရိကန်ကြက်ခြေနီအဖွဲ့သည် စစ်ပွဲအတွက် နိုင်ငံတစ်ဝှမ်းမှ ထုတ်လုပ်သော အထည်များ၏ အရည်အသွေးကို ထိန်းချုပ်ခဲ့သည်။

ကြက်ခြေနီအဖွဲ့တွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်းလုပ်ဆောင်ခဲ့သော သမ္မတကတော် Edith Bolling Wilson သည် သူမ၏ခင်ပွန်း Woodrow Wilson ၏ သမ္မတသက်တမ်းအတွင်း လှုပ်ရှားမှုကို တက်ကြွစွာ ထောက်ခံအားပေးခဲ့သည်။ မယုံနိုင်လောက်အောင်ပင်၊ 1918 ခုနှစ်တွင် အိမ်ဖြူတော်သည် မြက်ခင်းပြင်ထိန်းသိမ်းရန်နှင့် လေလံတင်ရန်အတွက် သိုးမွေးမွေးထုတ်ရန်အတွက် သိုး 48 ကောင်အထိ သိုး 52,823 ကောင်အထိ အုပ်ထိန်းနိုင်ခဲ့ပြီး ယင်းမှ ဒေါ်လာ XNUMX ကို ရန်ပုံငွေရှာဖွေကာ ကြက်ခြေနီသို့ လှူဒါန်းခဲ့သည်။ (အခုတော့ ငါတို့ရဲ့ အစီအစဉ်ကို မစ္စစ် Wilson လို့ နာမည်ပေးထားတာ မင်းသိလား။)

မြို့ကြီးများတွင် စေတနာ့ဝန်ထမ်း အမျိုးသမီးများ၊ ကလေးများနှင့် အမျိုးသားများ စုစည်းကာ ပုံစံများကို လေ့လာကြပြီး တောင်းဆိုထားသော ပစ္စည်းများထုတ်လုပ်ရန်အတွက် ကြီးမားသော "ချည်ထိုးစက်ဝိုင်းများ" ကို လက်ခံကျင်းပရန်အတွက် အလုပ်ခန်းများကို ဖန်တီးပေးထားသည်။ စေတနာ့ဝန်ထမ်း ပန်းထိုးသမားများသည် နှစ်ပေါင်း 230 နီးပါး တန်ဖိုးရှိသော နာရီပေါင်း နှစ်သန်းကို ရည်စူး၍ အမေရိကန်ပြည်ထောင်စုတွင် စစ်ဖြစ်ခဲ့သည့် 18 လအတွင်း၊ နောက်ဆုံးတွင် ၎င်းတို့သည် သိုးမွေးပေါင် ၄၅ သန်းအသုံးပြုကာ ပြည်တွင်း၌ တပ်စွဲထားသော စစ်သည်များအား ထောက်ပံ့ရန်အတွက် အဝတ်အထည် ၂၂ သန်းကို ဖန်တီးခဲ့သည်။